Alfaguara
Un vello campesiño calabrés chega á casa dos seus fillos
en Milán para facerse unha revisión médica. Alí descobre o seu último amor,
unha criatura na que botar toda a súa tenrura: o seu neto, que se chama Bruno,
como a el lle chamaron os seus camaradas partisanos. Tamén alí vive a súa
última paixón: un amor que cobre coa súa luz os últimos momentos dunha vida
que, no seu fin, pode sentir a súa propia plenitude.
El sarcófago de los esposos (S VI a. C.)
Entrevista a José Luis Sampedro:
Ningún comentario:
Publicar un comentario